KafeSim

Bugün 23 Nisan Çocuk Bayramı. Sadece bugünlük çocukça davransak, çocuk gibi yesek ne olur? Sağlıklı yemek, fazla yağlı, şekerli veya kalorili yememek, çevreye zarar vermeyen yiyecekleri tüketmek önemli. Hatta düzenli saatlerde beslenmek de yararlı. Ancak ara sıra da içimizdeki çocuğa kulak verip sadece keyfimiz için, mutlu olmak için atıştırabilir ve canımız çektiği zaman yemek yiyebiliriz. Peki nedir bunun dengesi ve içimizdeki çocukla nasıl konuşuruz, bakalım J Her birimizin içinde bir yetişkin, bir de çocuk yan vardır. Psikolojide buna id, ego ve süperegodan oluşan Freudçu yapısal kuram denir. Yani çocuksu ve dürtüsel yanımız id, sürekli bize olması gerekeni, ahlak ve kuralları hatırlatan toplumsal yanımız süperego ve ikisini dengeleyen, iç ve dış arasında arabulucu olan egodur. İçimizdeki yetişkin bize sürekli doğru ve mantıklı olanı yapmamızı söyler, kurallarla yaşamamızı sağlar. Ancak içimizdeki çocuğu es geçersek ne olur? O zaman da hayattan keyif alamamaya başlar

Doğada olduğumda, doğayla iletişime geçtiğimde bunu düşündüm: Kadın olmak! Doğa var oluşun en temeli, besinlerimizin, hayat kaynağımız özü, toprak anadan filizlenen yaşam, Gaia'dan doğdu. Gaia'nın bir diğer ismi sürekli tükettiğimiz besinlerin ana kaynağı toprak. Yani yaşamın temeli. Doğa bana kadın ve toprak ana arasındaki bağı hatırlattı. O zaman bir daha farkına vardım kadın olmayı. Ne kolay değil mi söylemesi! “Kadın olmak” dile kolay. Peki, neresi zor derseniz nereden başlasam anlatmaya? Eşit olmak, sesini duyurmak, hakkını savunmak, çalışmak, başarmak, güzel görünmeye çalışmak, namus simgesi olmak, kendini korumak, askıntılarla uğraşmak, okumak, seçmek ve seçilmek, özgür olabilmek, çocuk doğurmak, bakmak, yetiştirmek, çalışırken ev işlerini de yapmak, hepsini birden mükemmel yapmaya çalışmak… Yani en temel ihtiyaç ve özgürlükler bile kadınlar için ulaşılması zor kademeler. Başarılı olmak ama hırslı olmamak, güzel ve bakımlı olmak ama dikkat çekmemek, şefkatli olmak ama