KafeSim

Her hareket kendi içinde bir risk taşır. Yani her eylem dahilinde iyi veya kötü olma olasılığı vardır. Eğer hiçbir şey yapmaz, hiçbir işe karışmazsanız iyi olmak daha kolaydır. Yaptıkça da kötü olma ihtimaliniz artar. Eleştirenler olur, saldıranlar olur… Her iş, her eylem içinde bir kötülük ihtimali barındırır. Aslında insanları iyi bir şeyler, hatta iş yapmaktan alıkoyan da budur. Bunu aşmanın yolu ise cesaretten geçer. Gönlümüzü açıp, cesur olmalı, gelecek eleştirilere açık olmalıyız.   Örneğin yemek yapmak. Ne kadar usta olursak olalım, bir yemeğin tuzunu kaçırma, yakma, tutturamama ihtimalimiz vardır. Özellikle de yeni tarifler denemeyi, hatta kendi tarifimizi yapmayı istiyorsak başarısız olma ihtimalimiz yüksektir. Hatta bazen yemek denemeleri yaparken ortaya felaket sonuçlar çıkabilir. Ancak bu bizi yolumuzdan alıkoymamalı. Yılmadan denemeye devam ettikçe, birkaç yanılma da olsa, sonunda kendimize göre en mükemmel tarifi bulacağızdır. Eğer yeni tarifler denemez, risk

  Yemek yemek varoluşun, yaşamın en temel ihtiyacıdır. Bir enerji dönüşümdür. Peki yemek yenilene yapılan bir kötülük, hatta dünyadaki kötülüğün başlangıcı olabilir mi? Bakalım J Yemenin özünde başka bir canı almak olduğundan aslında yemek yemek diğerine yapılan bir kötülük sayılabilir. İster hayvan olsun, ister bitki yenilen her şey canlıdır. Yemek yerken başka bir canlının enerjisi alınır ve bu dönüştürülerek yiyenin kendi enerjisi için kullanılır. Belki de Adem ve Havva'nın cennetten kovulmasına sebep olan elmayı yemeleri bu yüzden günah sayılmıştır. Bu sebeple de insan yedikçe bencilleşir ve kötüleşir. Hatta gereğinden çok yedikçe, tükettikçe daha da kötüleşir, belki insanlıktan bile çıkar. Bu tüketim sadece gıda yoluyla değil, giydiklerimizle, harcadıklarımızla ve yaşam şeklimizle dünyaya bıraktığımız izle doğru orantılıdır. Bütün dinlerin insanların nefislerine hakim olmaları, sade bir yaşantı sürmeleri gereğini anlatmaları bu yüzdendir. Oruç tutma da aslında